Page 7 - Good News December 2013 paper
P. 7
k het baie uitgesien na die waar ons ons aftog teen die berg hierdie smal lysie moes gaan om ons vingers ingehaak. Op daar-
naweek. 'n Klomp vriende sou begin. Ek het net geweet ek by die ander aan te sluit. Niemand die oomblik het al my vrees
Ehet my uitgenooi om saam gaan dit nie regkry nie! was naby om te help nie! Daar was verdwyn...
te gaan bergklim. “Darem nie nie plek vir meer as een op hierdie
kranse uitklim nie!” het hulle my Met die opklim was my bene lysie nie. Hoe verlig was ek toe ek wakker
verseker. Dit was heerlik so in die bewerig en swak. Voortdurend word en besef dit was net 'n
natuur. Die uitsig was ongelooflik was daar iemand wat my aan- Ek het gevries van vrees en begin droom!
mooi van bo af. Met verwon- gemoedig het. Die paadjie wat na sweet van angs... Ek was baie na
dering het ek daar gestaan en my onder gaan, was ook nie net reguit aan trane. Daar staan ek, op die Toe ek die volgende dag in die
longe vol getrek van die silwer- af nie. Soms moes ons teen 'n styl smal lysie, met my rug teen die kerk sit, kom die beeld van
skoon lug en die reuk van fynbos. krans opklim en dan weer af om rots, my arms uitgestrek om aan Michelangelo se skildery van die
op die gebaande bergklim- weerskante van die rots vas te skepping in my geestesoog op.
Skielik sien ek, reg waar ek staan, paadjie te bly. Daar was geen hou. Ek kon nie my bene sover kry Adam steek sy arm uit na God.
'n gladde afgrond, 100 m loodreg moontlikheid om op 'n ander om aan te gaan nie. Ek kon ook nie God, met 'n uitgestrekte arm,
af, beide kante van voor en agter manier onder te kom nie. Later teruggaan nie. 'n Ander persoon, raak Adam se vingerpunte aan.
my! Ek word duiselig van vrees. bereik ons 'n rots wat 'n skerp wat ek nie kon sien nie, het aan die Die wete dat ek nie kan nie, maar
Dit lyk nie of een van die ander punt maak. Ons het op die rots net agterkant van die rots gestaan... God kan, het vir my vrede in my
klimmers bang is nie. Hulle 'n kort rukkie vertoef om ons ook op die smal rotslysie, ook met gemoed gebring. Die vorige
moedig my aan om die hoogte af asem terug te kry. sy arms uitgestrek om weers- week het ek Jesaja 26:4 getik en
te klim na waar hulle op 'n smal kante van die rots vas te hou. Ek in my kantoor opgeplak: “Vertrou
lysie sit. Gly-gly en bewerig het Toe almal op die rots is, het ek was vreesbevange, maar die altyd op die Here, want Hy is 'n
ek dit gemaak tot daar. Toe ek by skielik agtergekom dat ek stok- persoon het my voortdurend veilige toevlug.” Daardie dag in
hulle aankom, hoor ek die leier sê sielalleen op 'n smal rotslysie van aangemoedig. Op 'n stadium kon die kerk, het ek vir die eerste keer
dat ons nou weer boontoe moet 20 cm staan. Die vastrapplek was ek die ander persoon se vinger- Jesaja 26:4 verstaan.
klim om by die paadjie uit te kom min en ek sou nog om die rots op punte teen myne voel. Ons het Mada (076 391 7529)
