Page 9 - Good News February 2009 paper

NET EEN TREE!
ert du Plessis Lamprecht is op 9 September
1955 in die Hooggeregshof in Windhoek ter
Gdood veroordeel weens die moord op Martin
Vermeulen. Hier volg sy eie getuienis en daarna ook
die aangrypende verhaal van die persoon wat hom
geestelik bearbei en tot die laaste oomblikke tydens
die teregstelling, vergesel het.
Toe ek nog baie klein was, het my moeder my een
dag hoor sing: "Jesus is die soetste Naam vir my".
Ek is nou twintig jaar oud en bevind my in 'n dodesel
waar ek op die voltrekking van die doodvonnis wag.
Dit mag vir u vreemd klink, maar nóú eers kan ek
werklik sing: "Jesus is die soetste Naam vir my!"
As kind is ek in 'n goeie, godsdienstige huis
opgevoed, waar my moeder vir ons as kinders
dikwels uit die Bybel voorgelees en geleer het om te
bid. Omdat ons nie ryk was nie, was ek genoodsaak
om alreeds op vyftienjarige ouderdom die huis te
verlaat om vir my eie onderhoud te gaan werk.
Omdat ek nog deur die sonde verslaaf en verblind
was, het ek spoedig begin glo dat die Bybel maar net
'n goeie boek was.
Terwyl ek aan die weermag verbonde was, het ek op
'n dag uit die mag gedros en 'n dame ontmoet op wie
ek dadelik verlief geraak het. Toe ek nie haar liefde
kon wen nie, omdat sy 'n ander vriend gehad het, het
ek doelbewus 'n vuurwapen gaan koop met die plan
om ons albei daarmee om die lewe te bring. Vandag
sidder ek nog as ek dink aan die gevolge van so 'n
daad - dat dit my in my sonde sou laat sterf en vir
ewig verlore sou laat gaan het.
Een aand, toe ek haar besoek het, met die doel om
eers vir haar en dan myself te skiet, het haar vriend
onverwags op die toneel verskyn. In 'n onbesonne
oombllik van woede en jaloesie het ek die wapen op
hom gerig en die sneller getrek!
Terwyl ek amper drie maande lank verhoorafwag-
tend was, het ek van 'n sekere dame 'n Bybel as
geskenk ontvang, waarin min of meer die volgende
woorde geskrywe was: "May the Lord reveal Himself
to you in your time of need. He will save you if you
will go to Him for help." Ek was egter nog volkome in
Satan se mag en daarom het ek eerder my toevlug na
iemand anders geneem wat saam met my 'n storie
versin het, waardeur ons gehoop het om die hof te
mislei.
Dit was egter 'n tevergeefse poging. Die doods-
vonnis is uiteindelik in die hofsaal oor my MENEER KILIAN VERTEL:
uitgespreek, in die teenwoordigheid van my moeder.
Ek was diep geskok en omdat ek nie geweet het hoe
spoedig dit voltrek sou word nie, was my eerste
woorde aan die geregsdienaar wat my na die selle
vergesel het: "Is daar nog vir my tyd om my saak met
God reg te maak?"
Die dag daarná het ek 'n pragtige Bybel as geskenk
van die familie van die vermoorde jong man
ontvang, met die volgende woorde daarin geskrywe:
"So lief het God die wêreld gehad, dat Hy Sy
eniggebore Seun gegee het, sodat elkeen (ook jy)
wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die
ewige lewe kan hê" (Joh. 3:16).
'n Paar dae later het 'n sekere mnr. Kilian my kom
besoek. Al kan ek nie meer alles onthou wat hy
daardie dag vir my gesê het nie, het die volgende
paar tekste wat hy my laat lees het, 'n diep indruk op
my gemaak: 1 Joh. 1:9; Joh. 1:12; 6:37. Hy het gevra
dat ek my eie naam by 1 Joh. 1:9 moes inlees, wat so
geklink het: "As Gert sy sondes bely, is Hy getrou en
regverdig om Gert se sondes te vergewe en Gert van
alle ongeregtigheid te reinig". Die woorde in Joh.
6:37 het my verseker: "En ek sal hom (Gert) wat na
My toe kom, nooit uitwerp nie."
Ons twee het toe saam neergekniel en terwyl ek
gebid en aan die liewe Heer bely het dat ek gesondig
het, het ek begin huil. Daarna het mnr. Kilian ook
gebid en toe ons opstaan, het ook hy 'n traan
afgevee.
Van toe af het ek Ps. 23 gereeld gelees, maar ten
spyte daarvan het ek maar weer begin vloek, leuens
vertel en allerhande sondes gedoen. Toe mnr. Kilian
my weer besoek het, het ek besluit om eerlik en
openhartig met hom te wees. Daardie dag het ons
weer saamgekniel en het ek God hoor nie; maar julle ongeregtighede het 'n skeids-
belowe dat ek voortaan net vir muur geword tussen julle en julle God, en julle
Hom sou lewe. Danksy Sy liefde sondes het Sy aangesig vir julle verberg, sodat Hy
en genade kan ek nou met die nie hoor nie."
grootste vrymoedigheid sê: "Ek Ek sê toe vir hom dat sy sonde daardie muur is wat
leef nie meer nie, maar Jesus leef sy gebede verhinder. Ons moet onthou dat as ons in
in my" (Gal. 2:20). die verlede sonde gedoen het, ons nie daarvan kan
Ek het vir mnr. Kilian gevra of rook wegkom deur dit na agter oor ons skouer te gooi en
sonde is, waarop hy vir my 1 Kor. te dink dat ons daarmee klaar is nie, maar dat dit op
3:16-17 voorgelees het. Dit kom daardie muur beland om dit nog hoër te maak. As
daarop neer dat as ons nie die ons dan op 'n dag wil omdraai om ons toevlug tot
vrymoedigheid sou hê om voor 'n God te neem, loop ons teen daardie muur van sonde
kansel in die kerk te rook nie vas.
omdat ons dit as 'n heilige plek Hy het die waarheid hiervan dadelik besef en toe kon
van die Here beskou, al is dit met ek verder aan hom verduidelik wat hy met daardie
mensehande gebou, dan is ons muur van sonde moes doen. Ek het 1 Joh. 1:9 aan
liggame soveel te meer bedoel om hom verduidelik en om dit vir hom meer werklik en
heilig te wees omdat Sy hande persoonlik te maak, het ek hom gevra om dit self te
ons gevorm het en Sy Heilige lees, met sy eie naam daarin. Ander Skrifgedeeltes
Gees in ons wil woon. Van daardie soos Joh. 1:12 en 6:37, het ook daartoe bygedra dat
oomblik af het ek deur die liewe hy die waarheid van God se groot verlossingsplan
Here se bystand nog nie weer 'n en vryspraak deur die geloof, goed verstaan het.
sigaret of 'n pyp in my hande Vervolg op p. 10Vervolg op p. 10
geneem om te rook nie.
Ek is nou volkome gereed om
Hom te ontmoet, want ek is deur
die bloed van Christus verlos en
vergewe en Hy het aan my rus en
vrede gegee. As dit dan Sy wil is
dat ek binnekort moet sterf, dan
gaan ek na die skone hemel waar
Hy vir my 'n plek berei het om in
Sy teenwoordigheid vir ewig te
gaan woon. Ek sal aanhou glo, Sy
Naam groot maak en altyd
uitroep: "Ek weet my Verlosser
leef!"
Ek lees Ps. 23; 121; 116 en 103
elke oggend en aand en indien dit
Sy wil is om my te neem, selfs
langs die weg van die galg, is dit
vir my NOG NET EEN TREE. Ek
verkies dit bo 'n ordentlike
sterfbed, wat die moontlikheid
inhou dat ek vir ewig verlore sou
wees!
Ek het vir Gert du Plessis
Lamprecht die eerste Sondag na
sy veroordeling in die gevangenis
besoek en sy eerste woorde aan
my was: "Meneer, ek bid baie,
maar dit is asof ek teen 'n muur
vasbid".
Ek slaan toe my Bybel oop by Jes.
59:1-2 en lees: "Kyk, die hand van
die Here is nie te kort om te help
nie, en Sy oor is nie te swaar om te