Page 6 - Good News January 2008 paper

Vervolg van p. 5ervolg van p. 5 Kyrgyzstan. Ons moes hier ondersteuners werf, maar om mense te vra
V
vleis. Dáár word diere, selfs hoenders, aangehou totdat hulle regtig oud
en taai is, voordat dit geslag word vir die pot of vir 'n inkomste. Ons het
genoeg geëet, lekker warm gebad en redelik sag geslaap.
Kobus het die boere met die hulp van tolke opgelei, maar ek moes iets
soek om my tyd produktief te spandeer. Só het ek dan by van die skole
doenig geraak en hulle biblioteke in orde gebring, en ook later Bekki
Hale se biblioteek op die been gebring. Die dag met die opening was ek
verantwoordelik vir die neem van foto's van die nuwe lede vir lidmaat-
skap. Daarna het ek elke Saterdag die kinders in Engels leer tel, die
alfabet geleer, asook 'n paar woorde.
Ons het gereeld byeenkomste gehad met die res van die span,
Bybelstudie gedoen, saam gesing en mekaar se laste gedra deur vir
mekaar te bid. Dit was 'n groot seën om deel te wees van só 'n span.
Op 'n keer het ons 'n besoek aan die somerweivelde ("jayloo") gebring
en só die lewe van die mense midde in hulle kultuur beleef. Vroue,
kinders en diere beweeg in somertyd na die "jayloo", waar koeie gemelk
word, melk geroom word, botter gemaak word, "koeroet"-balletjies van
melk gemaak word, skape geskeer word, wol gewas, gekleur en gespin
word, maar waar hulle uiters primitief leef met net die absolute nodigste.
Ons was daar vir drie dae en ons het op die derde dag, met dieselfde
klere aan die lyf, sonder dat ons ooit kon bad of was, teruggekeer na die
"village". Daar bestaan nie 'n toilet in die "jayloo" nie, jy loop eenvoudig
net oor die rand van die berg!
Die Kyrgyz is vriendelike mense, uiters gasvry, honger vir vriendskap,
maar wat tog ook nie die kuns verstaan van ware vriendskap nie. Omdat
hulle so ontsettend arm is, beskou hulle enige uitlander wat lyk of hy
geld het, as 'n potensiële "Ridder op 'n wit perd". Dit kan hulle
geleentheid wees om uit hul bodemlose put van armoede te kom.
Daarom moes ons maar versigtig wees om hulle nie onnodig hoop in
hierdie verband te gee nie. Daar is ook die vodka-strik waarin baie mans
trap. Dit veroorsaak dat hulle nog minder geld het om van te leef.
Toe die "milklady" haar hand beseer het en ek dit eers drie dae later sien,
kon ek dit net skoonmaak, salf smeer en toebind vir 'n week lank, elke
dag. Só kon ons die liefde van Jesus uitleef tussen hulle. Net dit…
vriende maak… en verhoudings bou en voorbeeld stel, want hulle het
géén voorbeelde van dienende liefde nie, net die verlede van die harde
werklikheid van Kommunisme, armoede en vodka.
Ons het in hierdie ervaring van ver-van-ons-mense-en-alles-wat-bekend
is, die allesoorheersende wete gehad dat dit wonderlik is om in totale
afhanklikheid van God te lewe, want Hy het in alles vir ons onderneem:
finansies, gesondheid en emosioneel. Dít verruil ek vir niks in hierdie
lewe nie!
'N KORT GETUIENIS OOR ONS VERTREK NA KYRGYZSTAN:
GOD PRAAT MET MY OP 7 MAART 2003
Ons het voorbereidings getref om na Kyrgyzstan te vertrek vir "leefstyl-
evangelisasie" of "vriendskapsevangelie". Ons het sielkundige toetse
ondergaan, 'n kursus deurloop, ens., maar ek het self nie op daardie
stadium gedink dat ons werklik sover sou kom om ons land te verlaat
nie, totdat ons 'n brief gekry het wat ons ingelig het dat ons 'n spesifieke
bedrag geld moes genereer in Suid-Afrika wat ons moes onderhou in
E lkeen van ons
stap nou 'n
nuwe, onbe-
kende tydperk binne.
Die nuwe pad stel
nuwe eise. Kom ons
neem die profeet
Jeremia se woorde
ter harte: "Staan by
die kruispaaie en
kyk, en vra na die ou
paaie. Vra watter pad
die beste is en loop
dit, dan sal julle rus
vind" (Jeremia 6:16).
om dit te doen, was bo my vuurmaakplek. Ek was in 'n toestand, want ek
het nie kon dink waar die geld vandaan sou kom nie.
Op 7 Maart 2003, (Wêreldbiddag vir Vroue), het ek myself geklee in
kerkklere om die eenvoudige rede dat wat ek wou aantrek vuil was en ek
gedwing was daartoe. By die werk gekom, het ek dié oggend my hart op
die tafel uitgepak in gebed, want ek was bekommerd en Jesus was die
enigste Een wat alles geweet het. Ek het sommetjies probeer maak,
hoeveel mense ons sou moes vra vir ondersteuning, maar dit het my
eenvoudig net nêrens gebring nie, totdat ek besluit het dat alléén Hy
iets aan hierdie situasie kon doen. Ek het Hom vertel dat ek nie mense
vertrou nie, omdat hulle onbetroubaar is, maar ek vertrou Hom alléén,
want Hy het alles gemaak en kan daarmee doen wat Hy wil!
Na hierdie worsteling, het my man my kantoor binnegekom en gesê dat
ons vergeet het dat dit "Wêreldbiddag vir Vroue" is en dat ek die motor
moes neem en kerk toe gaan. Gelukkig het hy ingewillig om my kantoor
te beman vir die tyd wat ek dan in die kerk sou wees.
By die kerk aangekom, het die predikantsvrou 2 Kron. 20:1-26
voorgelees. Ek het yskoud geword, want hoe verder sy gelees het, hoe
meer het ek gewéét dat daardie boodskap vir my bedoel was! Ek het
geweet dat God met my gepraat het, dat hierdie stryd om fondse
bymekaar te maak, nie my stryd was nie, maar God se stryd en dat ek
nie bang hoef te wees nie. Ek het op die wolke geloop terug na my
kantoor toe!
Later die dag het een van die mense wat my en my gesin goed geken
het, ingekom en sy werk afgehandel. Na afloop daarvan het ons
sommer net gestaan en gesels. Toe onthou ek van die omsendbrief van
"Interserve" (die Organisasie deur wie ons gestuur is), en wys dit aan
hom. Daarin was 'n berig waarin ons foto verskyn het met die versoek
dat mense asseblief vir ons moes bid, aangesien ons besig was om
fondse te werf vir die 2 jaar in Kyrgyzstan.
Hierdie man het die artikel gelees en toe vra hy my of hy iets vir ons kon
gee. Ek was uit die veld geslaan en het gedink dat dit baie dom van my
sou wees as ek dit nie sou aanvaar nie, want ek het mos my hart
uitgestort voor Jesus! Ek het geantwoord dat hy welkom is om dit te
doen. Hierdie man het sy tjekboek uitgehaal en 'n tjek uitgeskryf, nie vir
R200 nie, maar R2 000!
Op hierdie één dag het die Here, deur verskillende dinge wat in plek
geval het, my sover gekry om nie te vrees nie, maar op Hom te vertrou:
1. Ek moes kerkklere aantrek om later kerk toe te kon gaan, (ek sou
nooit kerk toe gaan met werksklere nie).
2. My man was gehoorsaam, het gekom en die motor vir my gebring.
3. Hy het my kantoor beman terwyl ek weg was.
4. Ek kon by die kerk uitkom om die boodskap te hoor.
5. Jesus het Sy woord aan my bevestig met R2 000.
Kyk hoe getrou is ons Hemelse Vader! Vader het gewéét dat Hy só met
my moes praat, anders sou ek nie geluister het nie! Ek sou nie my werk
kon bedank as ek nie gewéét het dat Hy saam met ons in hierdie
"sending" was nie. Ons ondervind tot vandag toe nog Sy voorsiening,
n.a.v. Sy Woord (teks hierbo)! LEES VOLGENDE MAAND DEEL 2 - NOG
GETUIENISSE OOR ONS VERBLYF IN KYRGYZSTAN.