Page 1 - Good News July 2016 paper

endrik het met 'n erge op sy tenger liggaam geskryf; en
reputasie na die Kinder- die gemoedsletsels wat geheel
Hhuis gekom. Die laaste moes word, was legio.
van 'n reeks oortredings was dat
hy op 'n Saterdagmiddag met 'n Maar Hendrik het vitaal, polsend
kettie meer as 150 klein brand- en intens geleef. Elke oomblik
glasvenstertjies van 'n kerk- was vir hom 'n avontuur wat deur-
gebou in Cottesloe uit hul leef moes word, maar ongelukkig
loodomhulsels laat tuimel het. op 'n totaal negatiewe wyse.
Cottesloe het vir hom, soos vir Ongemanierd, uitdagend en
ander mense wat ek ken, 'n gesagsondermynend het hy van
waterskeiding geword; hy is as dag tot dag die personeel getart.
gevolg daarvan deur 'n landdros
na die Kinderhuis gekommitteer. Omdat lyfstraf 'n verbode tug-
vorm was en slegs in uitsonder-
Op vyftien jaar was hy 'n klip- like gevalle toegepas is, het dit
harde seun uit die strate van 'n van ons almal vindingrykheid summier te bedank indien jeuk...
ewe harde Johannesburg in die geverg om strafmetodes te Hendrik nie uit haar huis verwyder
algemeen, en Hillbrow in die ontwerp wat by die Kinderhuis se word nie. Toe sterf sy pa skielik en onver-
besonder. Op vroeë leeftyd was opvoedingsprogram sou inpas. wags. "Miskien nou", het ek
hy reeds so ontnugter soos 'n Ter wille van die ander kinders en gedink. Maar skynbaar het dit
volwassene. Daar was weinig Selfs die mense by die siel- die huismoeder se behoud, het geen indruk hoegenaamd op
kwaad wat sy oë nie gesien, of kundige afdeling was radeloos. ons hom in ons huis opgeneem. Hendrik gemaak nie - behalwe
waaraan hy nie deel gehad het Geen wonder dat sy huismoeder Toe volg daar veertien dae wat dat sy bloedrooi skaalmodel
nie. Die merktekens van sy na twee weke die handdoek ons liefs uit ons geheue sou wou Jaguar-motortjie, waarop hy
veelbewoë bestaan was duidelik ingegooi het, en gedreig het om vee. Ons is getref deur die volle mateloos trots was, een oggend
geweld van 'n verbitterde, opstan- verfrommel, verdraaid en
dige jongmens wat 'n werktuig inmekaargedruk op my lesse-
van die Bose geword het. Nors en naar gelê het - 'n soort uitdaging,
stug het hy niemand gegroet en of dalk 'n noodkreet uit die hart...
met niemand gepraat nie. Etens-
tye het hy op sy stoel neergeplons Daardie aand sit ek laat en werk
en sonder om te wag vir die in die studeerkamer, toe ek 'n
tafelgebed, 'n demonstrasie van hartroerende gesnik hoor. Ek
ewigdurende beweging gelewer haas my na ons oudste seun se
soos hy die kos na sy mond kamer, maar hy lê rustig en slaap.
gekarwei het. Langs hom lê Hendrik, wat die
kamer met hom deel. Ek kon nie
Ons kinders was verstom. As hy glo wat ek sien en hoor nie:
klaar was, het hy sy bord vorentoe hierdie hardvogtige knaap, so
gestamp, sy stoel agteruit klipsteenhard, wat ek gedink het
gestamp en sonder 'n "dankie" geen trane en geen hart het nie, lê
die kamer uitgestap. As jy hom en snik dat sy bed skud.
soek, kon jy net oplet waar 'n
rookdamp om 'n hoek verdwyn. Ek gaan sit sprakeloos langs
Almal het in spanning gewag op hom op die bed. Heelwat later
die kataklismiese botsing wat kon ek my verbasing onder
moes kom. My vrou het gekeer en woorde bring: "Wat makeer
gesoebat, maar my hande het bly Vervolg op p. 11Vervolg op p. 11