Page 8 - Good News July 2016 paper
P. 8

m  te  sê  dat  ons  vandag   eerder binne die mens se gees. In     stilte in jou lewe maak, en gereeld   tye met grasie en in retrospeksie
                 teen  'n  geweldige  pas  ons oorvol dag moet ons tye maak          in verbinding is met die Beplanner   besef  hy/sy  dat  die  aandag  wat
          Olewe, is al 'n gemeenplaas.         waarin  ons  remme  aanslaan  en      van 'n mens se lewe, kom daar 'n     hulle aan die onderbreking gegee
          Dat dit groot spanning en ander      stil word, tye waarin ons bestek      kalmte  en  'n  rustige  doelgerigt-  het, sinvoller tydsbesteding was
          komplikasies meebring, weet ons      opneem.  Dit  is  die  geheim  van    heid in jou lewe. Dan rig jy uitein-  as dit wat hulle op hul "program"
          ook.  Om  te  sê  ons  moenie  so    sinvol  lewe,  dit  is  die  manier   delik baie meer uit as wat jy in jou   gehad het.
          haastig lewe nie, sou egter naïef    waarop ons die gejaagdheid kan        groot haas sou kon regkry. Ons is
          wees. Ons het in 'n onafwendbare     besweer.   Vir  innerlike  kalmte  is   dan  nog  besig  ja,  maar  dis  'n   Lees  maar  weer  die  beskrywing
          maalstroom beland!                   hierdie tye van stilte 'n vereiste, al   ontspanne,  doelgerigte  besig-   van Jesus se lewe op aarde, en jy
                                               moet dit beteken dat ek soggens       wees,  soos  Paulus  se  hardloper   besef dat Sy hele lewe feitlik uit
          Vir  wie,  of  vir  wat  kan  ons  die   'n halfuur vroeër opstaan of saans   wat nie moeg word nie.            onderbrekings bestaan het waar-
          skuld gee? Vooruitgang, die sug      'n halfuur later gaan slaap.                                               voor  Hy  tyd  ingeruim  het  in  Sy
          na  geld,  oorbevolking  in  al  sy                                        Dan  sal  ek  ook  die  krag  hê  om   besige dag. Waar het Hy die krag
          kompleksiteit wat veroorsaak dat     Wanneer ons tot stilte gekom het,     lastighede in my besige dag kalm     daarvoor gekry? Die antwoord lê
          alles  verhonderdvoudig  is,  'n  kan ons onsself afvra: Waarmee           te  hanteer  -  daardie  turksvy  wat   daarin dat Hy dikwels na eensame
          hoër  lewenstandaard?  Wie  kan      is ek so besig? Wat wil ek bereik?    ons daagliks teëkom en ons dag       plekke  vertrek  het  waar  Hy,  in
          sê?                                  Is my prioriteite reg? Gebruik ek     so kan versuur dat ons dinge sê      stille  gesprek  met  Sy  Vader,
                                               baie  van  my  tyd  (en  geld)  vir   en dink waaroor ons later spyt is.   reserwes  opgebou  het  vir  die
          Feit  is  dat  ons  in  hierdie  maal-  luukshede,  plesier  en  afleiding,                                     aansprake  van  'n  nuwe  dag.
          stroom beland het waaruit ons nie    maar baie min vir ander mense en      U ken dit: tot oormaat van ramp, 'n
          maklik  kan  kom  nie,  of,  soos  'n   vir dienslewering? Het ek baie tyd   telefoon wat lui met 'n noodkreet   Ek  wil  stil  wees,  Here,  en  op  U
          bekende skryfster dit stel: 'Ons is   vir oppervlakkige sosiale verkeer,   van 'n vriendin nes ek die dag 'n    wag.
          deel van 'n bondel wasgoed in 'n     maar  min  vir  'n  ouer  wat  oud    duisternis van dinge het om af te    Ek  wil  stil  wees  dat  ek  kan
          wenteldroër  waarmee  jy  onaf-      word? Hoeveel waarde heg ek aan       handel;  die  langdradige,  maar     verstaan wat in die wêreld gebeur.
          wendbaar maar moet saamsirkel.'      'n stil uur in die kerk, of om dood-  eensame buurman wat kom kuier        Ek wil stil wees om na aan al U
          Dit het 'n lewenstyl geword.         stil na 'n probleem te luister, of om   nes ek aandete wil maak, 'n kind   skepsele te kom en hulle stemme
                                               'n boek te lees wat my meer insig     wat huil-huil die huis binnekom as   te hoor.
          Om  dus  sonder  meer  te  sê  ons   in  my  medemens  gee,  of  om  'n    ek  reeds  laat  vir  my  werk  is.  Ek wil stil wees dat ek onder die
         moet  stadiger  leef,  klink  na  'n   kwartier  lank  na  'n  mooi  sons-  Sou dit tog nie gaaf wees as ek      baie stemme U Stem kan herken.
         onmoontlikheid.  'n  Sekere  hoe-     ondergang te staan en kyk?            onderbrekings só kon reël dat dit    Ek  wil  stil  wees  en  my  daaroor
         veelheid  werk  per  dag  móét  net                                         inpas  by  my  "besige"  program     verwonder dat U vir my 'n woord
         eenvoudig  klaar,  en  daarmee  Werk ek so hard aan my dag se               nie!                                 het.
         basta.  Vir  baie  mense  is  'n  laer   'program' dat ek nie tyd het om my                                      Here, ek is nie werd dat U na my
         versnelling onmoontlik.               te  verwonder  oor  my  kind  se      As  jy  liefde  of  hulp  kan  gee,  sê   toe kom nie, maar spreek net een
                                               grootword, of om na die pragtige      Ludwig  Kohler,  stoot  dan  alles   woord, dan word my siel en gees
         Dit lyk dus of die oplossing vir die   wêreld waarin ons woon op te let     waarmee  jy  besig  is  met  'n  haal   gesond!
         gejaagdheid in die meeste gevalle     nie, of om dankie te sê vir goeie     van  die  arm  opsy,  en  gee  dan
         nie  soseer  in  die  vermindering    gesondheid nie?                       kwistig van jou tyd!                 [Uit:  Deur  die  liefde  aangeraak,
         van verpligtinge en bedrywighede                                                                                 Winnie Rust, NG Kerk-Uitgewers,
         lê nie. Nee, die oplossing lê veel    As mens tyd vir ordening en vir       Die  Christen  hanteer  ook  sulke   1982].















               he  passengers  on  the  bus    to  me?"  she  would  plead,  her     work,  but  how  would  she  get     supposed  to  know  where  I'm
               watched sympathetically as      heart knotted with anger. But no      there?                               going?  I  feel  like  you're  aban-
          Tthe attractive young woman          matter  how  much  she  cried  or                                          doning me."
          with the white cane made her way     ranted  or  prayed,  she  knew  the   She used to take the bus, but was
          carefully  up  the  steps.  She  paid   painful truth - her sight was never   now too frightened to get around   Mark's heart broke to hear these
          the driver and, using her hands to   going to return!                      the  city  by  herself.  Mark  volun-  words, but he knew what had to be
          feel  the  location  of  the  seats,                                       teered to drive her to work each     done.  He  promised  Susan  that
          walked down the aisle and found      A cloud of depression hung over       day, even though they worked at      each  morning  and  evening  he
          the  seat  he  had  told  her  was   Susan's  once  optimistic  spirit.    opposite ends of the city. At first,   would ride the bus with her, for as
          empty. Then she settled in, placed   Just  getting  through  each  day     this comforted Susan and fulfilled   long as it took, until she got the
          her  briefcase  on  her  lap  and    was an exercise in frustration and    Mark's need to protect his sight-    hang of it.
          rested her cane against her leg.     exhaustion.  And  all  she  had  to   less  wife  who  was  so  insecure
                                               cling to was her husband Mark.        about  performing  the  slightest    And  that  is  exactly  what
          It  had  been  a  year  since  Susan,                                      task.                                happened.  For  two  solid  weeks,
          thirty-four, became blind. Due to a   Mark was an Air Force officer and                                         Mark,  military  uniform  and  all,
          medical  misdiagnosis  she  had      he loved Susan with all his heart.    Soon however, Mark realized that     accompanied Susan to and from
          been rendered sightless, and she     When she first lost her sight, he     this arrangement wasn't working -    work each day. He taught her how
          was suddenly thrown into a world     watched her sink into despair and     it was hectic and costly. Susan is   to rely on her senses, specifically
          of  darkness,  anger,  frustration   was determined to help his wife       going to have to start taking the    her  hearing,  to  determine  where
          and self-pity.                       gain the strength and confidence      bus again, he admitted to himself.   she was and how to adapt to her
                                               she needed to become indepen-         But just the thought of mention-     new environment. He helped her
          Once  a  fiercely  independent  dent again.                                ing it to her made him cringe. She   befriend  the  bus  drivers  who
          woman,  Susan  now  felt  con-                                             was still so fragile, so angry. How   could watch out for her, and save
          demned  by  this  terrible  twist  of   Mark's  military  background  had   would she react?                    her a seat.
          fate  to  become  a  powerless,      trained  him  well  to  deal  with
         helpless  burden  to  everyone  sensitive  situations,  and  yet  he        Just  as  Mark  predicted,  Susan    He made her laugh, even on those
         around her.                           knew this was the most difficult      was horrified at the idea of taking   not-so-good  days  when  she
                                               battle he would ever face. Finally,   the  bus  again.  "I'm  blind!"  she   would trip exiting the bus, or drop
         "How  could  this  have  happened     Susan felt ready to return to her     responded  bitterly.  "How  am  I            Continued on p. 12
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13